Op 1 Mei 1941 zette een ongewapende Messerschmitt 110 koers naar Schotland. Rudolf Hess, plaatsvervanger van Hitler, wilde in contact komen met de Duke of Hamilton nabij Glasgow, naar eigen zeggen om vrede tot stand te brengen. Bij zijn landing per parachute, vijftig kilometer van het huis van de hertog, werd hij gearresteerd. Hess had papieren bij zich waarvan hij zei dat het Hitlers goedgekeurde vredesvoorstellen waren. Ondanks zijn hoge functie werd hij door de Engelse bevelhebbers niet ernstig genomen. Hij belandde in de gevangenis. Zijn gevangenschap zal 46 jaar duren. De wereld stond voor een raadsel. Wie is Rudolf Hess? Een overloper, een krankzinnige, een naïeve idealist die de wereld van de ondergang wilde redden of een geheim agent van Adolf Hitler? Het Internationaal Tribunaal van Neurenberg, veroordeelde hem in 1946 tot levenslange gevangenisstraf wegens samenzwering en misdaden tegen de vrede. Hij werd niet schuldig bevonden aan oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid. De Vlaamse auteur Johan Kerkhof schreef de teksten over het leven van Rudolf Hess. Hij had hierbij veel aandacht voor de humanitaire aspecten van deze zaak, de eenzame opsluiting gedurende zijn laatste twintig levensjaren, de harde absurde sensuur, het verbod om hem de hand te reiken, hem met zijn naam aan te spreken, enz enz, enz. Hij maakte hiervan deze indrukwekkende gedramatiseerde radio-documentaire. Met in de hoofdrol, mijn favoriete acteur, Hans Veerman als Rudolf Hess oftewel Nummer 7.

NB. Op 17 augustus 1987 werd Hess op 93-jarige leeftijd dood aangetroffen, hangend aan een elektriciteitskabel in een tuinhuisje binnen de gevangenis. Op dat moment beheerden de Britten de gevangenis. De officiële lezing was zelfmoord door ophanging. Vanuit neonazistische hoek wordt wel gezegd dat hij door de Britse SAS vermoord zou zijn. De fysieke conditie van Hess zou te slecht zijn geweest voor ophanging op eigen kracht. Erg waarschijnlijk is dit niet, omdat de Britten geen motief hadden om van Hess een martelaar te maken. Het Sovjet-vlagvertoon kan in 1987 geen motief meer geweest zijn, omdat de relaties met de Sovjet-Unie onder Michail Gorbatsjov al behoorlijk ontspannen waren.

De familie van Hess behield echter hun twijfels en liet enkele dagen na Hess' dood een tweede, eigen autopsie uitvoeren door de Duitse arts Prof. Dr. Wolfgang Spann. Spanns conclusie is dermate interessant, aangezien deze tegen de officiële uitkomst ingaat. Spann beweert dat de striemen op Hess' nek een dusdanig vreemde vorm hebben, dat er een onbekende, derde hand in het spel moet zijn geweest.

Aangezien Hess de enige overgebleven gevangene van de Spandaugevangenis was en men niet wilde dat het een nazi-bedevaartsoord zou worden, werd het gebouw na zijn dood gesloopt. Op de plaats van de gevangenis staat nu een winkelcentrum.